Melekler
“……Derinliği olan insanlar için, birine dokunmak, onun ruhuna dokunmaktır. Yüzüne dokunmak, orada gördüğün her çizgiden, her hatıradan ve her yaşanmışlık izinden öpmek gibidir.
Her çizgiye dokunmak, onu bugüne getiren her çizgiye teker teker teşekkür etmektir. Orada oldukları için şükretmek ve gözlerindeki pırıltıyı hafızana kaydetmektir. Çizgiler değişirken, geçmişi sıfırlamak gibidir. Biriken kelimelerini ve sakladığın seslerini çıkarmadan sırdaş olmaktır. Gözlerini kapadığında başka bir ruha sarılarak bilmediğin, çok özlediğin, belki de hiç gitmediğin, dilini bilmediğin başka bir ülkeye gitmektir. Çok yalnız da olsan, gittiğin o yerde asla ve asla yalnız hissetmemektir……”