Aynı gökyüzünün altında
Resim Nihal Yuvacan’a aittir
“…..Ruhların bizler doğmadan, belki de yanyanayken farklı bedenlere dağıldığı bir an vardı. O an belki o, yine elinden tutuyordu ve sen bunu hatırlamıyordun. İnsanlığın en büyük yalnızlığı da buradaydı, çünkü bulduğumuz yüzlerde bilmeden o hatırlayamadığımız elin sahibini arıyorduk. Ruhumuza yine dokunsun istiyorduk. Ruhların bir hayata doğmadan önce beklediği yerde yanyana olduğumuz ruhlar kimlerse, bedenlendiğimizde onları kendimize yakın buluyorduk belki. İnsanları nedensiz sevişimiz belki de bundandı. Belki tüm bu arayış en başa, en saf hale dönmek içindi……”
Blog/ Gerçek ayrılık