Sana ulaşana kadar öyle yollardan yürümeye çalıştım ki, her yaşadığım hayal kırıklığı, beni bir gün gücüne güvenebiliceğin bir anne yapıyordu aslında gizliden gizliye.. Ben bunu o sıralar bilmiyordum, hala bilmiyorum. Mesela sevgili baban henüz hayatıma girmemek için direniyorken, orada burada boş yere oyalanıyorken bile sana yazacak kadar seni seviyorum şimdiden. Neden biliyor musun? Birini sevmenin bu kadar içten ve nedensiz olabildiğini taa en başından bil diye. Biri senin parçansa, ruhu ne kadar uzakta da olsa o hep senin parçan olucaktır, şu an beklediğin o bilinmez yerden duy bunu.

Buralar saçmasapan insanlarla dolu, şu sıralar onlarla uğraşıyorum, o yüzden geleceğin yer çok parlak olmayacak baştan söyleyeyim.. Çoğu zaman mücadele etmek ve hakkını korumak zorunda olacağın ama en büyük zenginliğinin ailen ve dostların olduğu bir dünyaya geleceksin. Hayal kırıklıkların olucak, sen benim gibi inandıklarının peşinden gidecek, yüreğini değmeyen kimse için karartmamayı öğreneceksin.. Böyle bıdırdadığıma bakma, ben de hala öğrenemedim, üzülüyorum kendimi bırakıp bazen.

Buralar karışık işte bebeğim. Kolay hale getiren sadece biraz hayal kurmak, sarılacak iyi bir neden bulmak.. Hiçbirini bulamadığında bazen sadece yazmak.. Aslında ben de bilmiyorum, hayat en iyi bildiğin yerden şaşırtıp, en çok çalışmadığın yerden soruyor bazen sorularını.. Bazen en doğru seçimi yaptığın anda yanıldığını, bazen de yaşadığın kötü şeylerin aslında iyi kapılara açıldığını anlayabiliyorsun.. Bazen seçtiğin yolun doğru olup olmadığını bir türlü anlayamıyorsun. El yordamıyla yürüyebiliyorsun bazen ışık göremediğin yollarda… Sonunda bu kadar oyun, yalan, dolan içinde sahici kalan her şey için yaşamaya devam ediyorsun, etmen gerekiyor. Hiçbir şey mükemmel olmuyor, sen kendi mükemmelini yaratıyorsun biraz..

Ben vicdanlı ve gülmeyi bilen biri olmanı hayal ediyorum.. Seni insan yapmaya bu ikisi yeter çünkü. Konuşacak, anlatacak çok şey var, bir gün belki devam ederiz kimbilir…

Yazar: Nihal Yuvacan