Fotoğraf Meral Ata’ya aittir

Bir parmakta sıralandığında kuşkusuz bir gösterişi, varlığı ve ne kadar büyükse o kadar gerçekmiş gibi algılanan sözde mutluluğu temsil eden beş taş, şimdi olması gereken en güzel ve huzurlu yerde.

Ait olduğu deniz kıyısında, bir çocuğun oyununun başrolünde dengede durmaya çalışan bu beş taş, bir şeyleri göstermeye çalışmadığı için huzurlu. Simgesi olduğu hiçbir mutluluk olmadığı için şimdi gerçekten mutlu.

Sadece dengede durmaya çalışıyor. Hırssız, sade ve sakin.

Gece tuvaletten dönerken karanlık onu yiyecekmiş zannederek yatağına ulaşan çocuğun, yuvasını sonunda bulmuş yaralı bir sokak köpeğinin ya da hayattayken en sevdiği insanın omzundayken hayata gözlerini kapamış yaşlı adamınki kadar huzurlu bir masumiyet içinde.

Böyle iyi. Kimse ona dokunmasın, yerinden kaldırmasın. Bırakın her taş, sadece yerinde, ait olduğu yerde ağır kalsın.

Yazar: Nihal Yuvacan